Ik sta niet aan de start van de 4**** wedstrijd in Andora waar ik had moeten zijn.
Eergister heb ik mijn Tibia kop (scheenbeen) gebroken. Mijn knie is meteen geopereerd, twee schroeven houden mijn bot in vorm en ik ben hard aan het revalideren. Het duurt acht weken en als ik hard train duurt het zes weken is mij gezegd. Mijn doel is in vier weken weer te kunnen snowboarden. Vandaag kan ik al met 12 kilo op mijn been steunen in plaats van de 5 kilo die mij is voorgeschreven.
Het is gebeurd bij een frontsite bocht in een kleine windlip met 1 meter diepe sneeuw, in plaats van een dikke spray vloog ik over de windlip, maximaal 2 meter ver en verdraaide mijn snowboard en lande als een opgedraaide tol. Ongelofelijk dat je met zo een klein valletje je been kan breken.
Maar eerlijk gezegd, is dit niet de eerste keer dat ik iets breek. Ik brak eens mijn linker pols en verbrijzelde eens beide polsen tegelijkertijd, ik heb mijn sleutelbeen gebroken, een duim een stuk tand, mijn linker rip en rechts drie ribben en nu mijn knie. Daarnaast een paar kneuzingen en ik had een zware oorontsteking in Brazilië en ik heb eens een virus in een wond in mijn linker knie meegenomen uit Indonesië waardoor ze bijna mijn been moesten amputeren.
Mijn doel nu is snel revalideren, eind maart weer fit zijn, meedoen aan filmfestival ‘powder to the people’ en 19 april rijd ik de laatste 4**** wedstrijd van dit jaar in Roldal, Noorwegen.
Ik sta nog 1e in de fwq ranking list (http://www.freerideworldtour.com/404.html ), maar heb nog een goed resultaat nodig. Namelijk de beste drie resultaten tellen en in de maand maart zijn de meeste wedstrijden. Ook al word het nu heel moeilijk, mijn doel is volgend jaar de FWT mee te rijden, ik ben er bijna.
De zon schhijnt en ik zit binnen met mijn bokaal (die gouden Steinbock) aan de muur….
irianvanhelfteren.com 