Om 08:45 uur komt Chris mijn kamer binnen en zegt; “schiet op want Bas staat al bij de gondel”. Vandaag is een tocht gepland waar je normaal vroeg voor opstaat. Op de planning staat de Westliche Eisentäler. Hiervoor hike je vanuit het skigebied Sonnenkopf, 430 hoogtemeters naar de Ameisspitze. Vanaf dat punt daal je af naar het Eisental dal en komt nog eens een hike van 500 hoogtemeters naar de Westliche Eisentaler. Vanaf de top gaat een smalle en steile couloir het Senniloch dal in. Hopelijk ligt er genoeg sneeuw in deze couloir want anders moeten we terug (zie foto van 2010). Vanuit het dal is het een kleine hike van 150 hoogtemeters naar het skigebied Sonnenkopf.
Ik spring in mijn boots, pak mijn splitboard, tas en een stuk brood en kaas en sta 30 minuten later bij de lift. De tocht verloopt spoedig en na vier keer ons splitboard omgebouwd te hebben, staan we om 13:30 uur op de Westliche Eistentäler. We bekijken de mogelijke afdalingen door de smalle, steile, ‚felsdurchsetzte‘ couloirs en besluiten snel verder te gaan. We verlengen de tocht met een hike van 280 hoogtemeters naar de Hochburtscha. Vanaf daar is er nog een waanzinnige afdaling: Een open veld en een steile ‘schneize’ door het bos. Dit zou normaal een tour voor een volgende dag zijn, want deze tocht eindigt in het lange Wassestubental. Hier moeten we dan uit hiken en boarden. Voor 16:00 uur moeten we de laatste lift in Silbertal, Montafon hebben. Anders zijn we meer dan 30 KM van huis zonder vervoer terug. But, no risk no fun.
We genieten de dikke en onverspoorde poeder afdalingen door smalle couloirs, open velden en ‘schneizen’ door het bos. Het dal is langer dan verwacht en om 16:00 uur komen we aan en stappen, net op tijd, in de laatste lift. Speciaal voor ons houden ze de sleeplift in het gebied langer open. Zo kunnen we vanuit het bergstation de kam oversteken en aan de achterkant van het Klostertal naar beneden boarden. Deze laatste afdaling brengt ons precies in onze achtertuin in Dalaas.
irianvanhelfteren.com 